4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1005
Okunma
Hücrelerde seni anmadım,
Çünkü hiç hücrede olmadım.
Ama sen benim attığım tüm yasadışı ve yasal
Sloganlardaydın.
Çocukluğumun ağaçlı okul yolundaydın,
Seyhan nehrinin kenarındaki portakal çiçeklerinde,
Kaldırımlardaki yağmur damlalarında,
Ve sayamadığım tüm acılarda.
Seni herkes gibi andım,
Her an.
Bir ölünün annesinden ayrılışı gibiydi sensizlik;
çarmıha gerilen isanın acısıydı,
şehrin tükenişiydi sana kavuşamamak
ve yol yokluğun sol yanımın yokoluşuydu...
Cevap Yaz