Seni düşündüm,kendimi düşündüm,bizi düşündüm;
Sonra;
Seni,beni ve tekrar bizi düşündüm.
Biliyor musun ?
Sevgimiz bir fazlalık değildi diğer duygulara sonradan katılan.
Yokluğunsa hep bir eksiklik oldu canımı sıkıp,geceleri sayıklatan ve rüyalarda baş rol oynayan.
Dedim ya düşündün.
O gecelerde çok düşündüm.
Kararlar aldım ama hep farklı davrandım.
Kendimi anlamadım,seni anlamadım,mutluluk anlayışımızı anlamadım.
Mutluluk ;başka şehirlerde,uzaklarda mıydı?
Zamanın tatil köşelerindeki platonik duvarlara yaslanmakta mıydı?
Yoksa çok mu yakındaydı?
Bir ıstakanın ucundaki bilardo toplarında mıydı?
Şimdi ikimizde biliyoruz.Ve biliriz
Kimler gelir kimler geçer hayatımızdan,birisi yada birileri vardır ki asla unutulmaz.
Özelliğiyle,güzelliğiyle...
Elbet bizimde bizden öncesi vardı.Ya sonrası biz miyiz?
Dün,bugün ve şimdi soruyorum
YA SONRASI ?...
Geriye baktığımızda
“o klasik hayat penceresinden”ne çabuk geçti dediğimiz,ama asla çabuk geçmemiş olan bir zaman dilimi yaşadığımız ,sevgi savaşımız.
Hayatımıza bizi terk ederek başkalarını aldığımız ama ardımızda yine bizden başka bir şey kalmadığını anlayamadığımız mucize arayışımız.
Şimdi ise mucizem;
Her şeyi dünde bırakarak yanında olmak istiyorum,yanımda olmanı istiyorum.
Görmelisin.
Bugüne sımsıkı sarılmış yarına bakmaktayım.
Dün,bugün ve şimdi soruyorum
Yarını da dün gibi mi harcayalım.