5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1384
Okunma

Gönül sürgünü yemiş bir aşığın abartılı öykü şiiridir!
Haksızlığa düşünce uğradım,isyanların aşkına
Bir güzelden azar yiyince döndüm şaşkına
Dayanamadım yanan yüreğimin isyanına
Şimdi kulak verin gönül sürgününün destanına
Aşkın ateşine dayanamadım
Serinlemeye kutuplara vardım
Meridyenin buzundan kaydım
Kutup ayısıyla kucaklandım
Kutup ayısı beni aldı pençesine
Kaldırıp tam yetiştirince çenesine
Siz bakın bu talihin bilmecesine
Ayı kaydı sırtüstü düşercesine
Ayı pençesinden fırlayıp;kaydım
Işık hızıyla Everestten yuvarlandım
Dönme sayısını katrilyonla tekrarladım
Sayma işini ekvatora çakılınca noktaladım
Kutuplar basıkken,ekvator şişkin
Omurgam ağırınca kendimi kaybettim ,ilkin
Volkanlar patlayınca işler oldu çirkin
Lavların külleriyle yağmalandı zevkim
Tam o sırada bir serçe yetişti imdadıma
Üstümde iki tur atıp,dedi tutun kanadıma
Çaresizken dahi bağlan umut halatına
Zifiri karanlıklar ışık olup,yansır suratına
Serçenin nasihatı bitince baktım bahçedeyim
Etrafım gül,gülistanlık zevk huzur içindeyim
Melekler beni kıskanır,başka biçimdeyim
Anladım dünyada azabımı bitirdim,sualsiz cennetteyim!..
M.Sıddık SOLMAZ