Sığınağım sensin yarab
Hak kapından kovma beni
Ateş almış yanar turab
İçlerinde yakma beni

Fitneyi bozgunu yayan
Bu halimiz sana ayan
İnsanın canına kıyan
Canilerden etme beni

Kalmadı hiç hakka özen
Karışmış ezip ezilen
Garbı sarmış vahşi düzen
İçlerinde koyma beni

Cahil zümre dinlemez Söz
Asıl gitti bozuldu öz
Deştikçe külleniyor köz
Kor içinde yakma beni

İnsan var cin hem de zeki
Riyakârdır şeytan ne ki
Arif olan anlar deki
Kötü şerden koru beni

Toplumu topluma salan
Bu olamaz özden kalan
Bir milleti yıkar Yalan
İmanımdan etme beni

Hayat gerçek değil mizah
Kuran sünnet etmiş izah
Gayri görmez etsen fizah
Duymayandan etme beni

Kimseyi ayırma dinden
Belki haberi yok senden
Şu aklımı koru kinden
Cehalete salma beni

Allah’ım yaptırma hata
Başa kalkar dünkü sıpa
Nazar girmese de tıpa
Kem gözlerden sakla beni

Denizim göksümde yara
Düşünürüm kara kara
Eğer düşersem bir dara
Bir namerde salma beni

Mustafa Deniz