Ben nasıldım, gel gör şimdi nasılım...
Tükendi çoklarım azım kalmadı...
Artık vakit tamam, bitti fasılım...
Bozuldu akordum sazım kalmadı...

İhata eyledi dert duvarları...
Yok oldu ömrümün bütün varları...
Yağdı üzerime ölüm karları...
Kış oldu baharım yazım kalmadı...

Dört duvar arası mahpus damında...
Yalnız ben varım benim yanımda...
Demirledim yalnızlığa bak gör sonunda...
Kaçtı ağız tadım tuzum kalmadı...

Beni tek yaşatan bir soluk resmim...
Birde buna bağlı perişan cismim...
Varlar defterinden silindi ismim...
Kayboldu suretim izim kalmadı...

Hep zaten eksikti benim bir yanım...
Adım edilmiyor dillenmez sanım...
Sıyrıldı bedenden çekildi canım...
Hissetmem acıyı sızım kalmadı...

Aylar yıllar deyip geçtikçe zaman...
Feleğin çarkında halim pek yaman...
Sonunda tükendim, eridim inan...
Yok oldu benliğim özüm kalmadı...

Göğsümde olmasa o büyük iman...
Çoktan göç etmiştim buradan inan...
Yıkılmış bacamdan tütmüyor duman...
Yanmıyor ocağım közüm kalmadı...

İyi olmaz içimde çok derin yara...
Gündüzümde kara, gecemde kara...
Tutup şu boynumu çekse de dara...
Kadere diyecek sözüm kalmadı...

Can dert ağında çırpınan balık...
Ömür dediğinde ne tende bir soluk
Buraya kadarmış bende yolculuk...
Bağlandı yollarım çözüm kalmadı...

Artık birkaç nefes bütün sermayem...
Ayakta ölmektir benim tek gayem...
Böyle zuhur etti hazin hikayem...
Bu yalan dünyada gözüm kalmadı...