KARDELEN

Ah bir bilsen şu anda ne derbeder haldeyim
Kalpgahına taş basıp, susar mısın Kardelen
Pusulam yok kayboldu, bilinmez bir eldeyim
Sana gelemem desem, küser misin Kardelen…

Kışlar yanar ahımdan, yazda ayaz yaşarım
Sitemin can yakar da, canım yanar şaşarım
Takatsizim güçsüzüm, sendelerim düşerim
“Canım” diye bağrına, basar mısın Kardelen…

Değersiz bir pul olsam, elinde tutar mısın?
Dikeni çok gül olsam, parçalar atar mısın?
Som altın takın olsam, sarrafa satar mısın?
Yoksa ak gerdanından, asar mısın Kardelen…

Dağ başında mor lale, gibi boyun eğersem
Rüzgâr olup saçına, dokunursam değersem
Siyah takım yerine, beyaz kefen giyersem
Yas tutarak kalbini, kasar mısın Kardelen…

Canımda can dediğim, çok sevdiğim kadını
Bir güfteye ses etsem, beste yapsam adını
Haktan talep eylesem, arz etsem muradını
Ebediyen bağ kursak, keser misin Kardelen…

Temel ATA

NOT: Kapadokya Şiir Etkinliğinde Mansiyona Layık görülen Şiir.