Neyimiz vardı’ki özümüzde ondan gayrı

Doğuşumuzla birlikte bizimle büyüyen

İnsana ve yaşama sevgiden gayrı

Hangimiz suçluyuz gönül gözünde

Hangimiz aşka daha yakın

Dilimizde saklı değilmiydi sevdamız

Ölürmüydük sanki seviyorum diyebilseydik

Masmavi gökyüzüne çizmezmiydik sevmenin hayalini

Çiçek çiçek bakmazmıydı gözlerimiz

Yeşerdikçe yüreğimizdeki umutlar

Ne olurdu sanki sevmeyi gönülden isteseydik

Sevda türküleri yakmazmıydık dağlara,taşlara

Yüreğimize kanat takıp uçurmazmıydık,gökteki yıldızlara

Bitmek bilmeyen bir vijdan hesabında çırpınıp duruyoruz

Şeytansı bir inatmı yoksa,insan olmanın sihirini bozan

Anlamsızca gurura,bencilliğe feda edilecek ne vardı

Hesabımı olur sevginin, yürekte yanan ateşten gayrı

Çocuk gülüşlerimiz nerede,nerede çocuk yüreğimiz

Uzaklaştıkça sevgiden açtığımız yaraları görebilseydik

Görebilseydik kanattığımız yüreklerdeki insan olmanın sızısını

Taştanmı sanırız aşkları,hiç kırılmazmı gönüller

Acıya yarenlik edecek yürekler nerede

Nerede hüzünlere göğüs gerecek sır dolu geceler

Hayata diklenişlerimiz yenildimi bu kavgada

Ne çabuk tüketir olduk sıcacık sevgileri

Ardında bir avuç kül bırakan hangimiz,o ateşten

Yine susma vakti’mi geldi dilimize

Hangi karanlığa gömeceğiz düşlerimizi

Suskunluğun utancındamı öldüreceğiz yürekleri

Sessizce duvar köşelerinden’mi yürüyeceğiz yanlızlığa

Yazık,çok yazık,yine beceremedik sevmeyi

Dilimizin ucunda hep ayrılığın şarkısı

Hiç düşünmeden dökülüverir o kahrolası kelimeler

Ne soğuktur vedalar,dondurur yürekleri

Önce hayallerimiz ölür,sonra sevgimiz…

Tufan genç Ank.