sana açılan her yelkene
kelepçe ukdelerim var
anahtarı verir misin

sahibinden ziyade
inzivaya sadık bir kalple yürümek

n e z o r d u r
b i l i r m i s i n


zamanın rayları arasında
rastgele filizlenmiş
iri ufak otlarım

çaldığı düşleri geri verir ümidiyle
her gece usanmadan
tanrının kapısında yatarım

esarete tutsak
nurtopu umutlar dikilir önüme
nasıl büyüdüm birden
üşüdükçe sığınır oldum trenlerin gölgesine

aklım fikrim sırılsıklam
yokluğuna çarpıp düşen damlalardan

geçti yolum
ömür boyu çiğnenip de
yutulamayan ayrılıklardan

seyreldikçe saçlar
sıklaşır düş kırıkları
üzerinde erimişti hasretin tuzu
tevekkeli durup durup
yalamam avuçları


sahibinden ziyade
inzivaya sadık bir kalple yürümek
ne zordur bilir misin

sana açılan her yelkene
kelepçe ukdelerim var

a n a h t a r ı
v e r i r m i s i n



İSTİSNA (1 Aralık 2008, Atakent)
İstisnalar kaideyi bozar.
(önceki şiir: “kuma”)