Saat on ikiye yaklaşıyor kuşlar yuvalandı burada
Sarhoşlar sallana sallana zorda olsa
Evlerinin yollarını tutarken
Kimileri camlarda son efkar sigarasını
Tüttürüp izmaritlerini sokağa fırlatırlar
Sonra da uyurlar uyku geçici de olsa
Unutturur unutmak istediğin herşeyi

Taksiciler dolaşır boş sokaklarda ekmek parası
Bazı evlerin saçaklarında çile akarken
Bazı evlerin bacalarından hüzün tüterken
Ve insanların mutlu olmak için sebebi çokken
Kimilerinin efkerı kimi ilgilendirir
Umutlar gece vardiyasına soyunurlar
Sabah,sabah belliki geç olacak
Güneşle anlaşmaşlı belliki yine dertler
Hayat acı ama gerçek ve acılar
On ikiden sonra yeni güne ertelenecek
Biten yalnızca gün çileler sürecek ömür gibi
İnsan zorda olsa gülmeyi bilecek

Yorgun ve telaşlı bir koşuşturma gece yağmurunda
Bir çift göz hayali altında karanlık dostmu düşmanmı
İlaç, çare o mu zaman mı

Azatlı bir köle gibi çatılarda rüzgar ya da
Fırtına yangınımı söndürmeye yetermi
Hangi diyar saçlarına meskendir
Hakkım haramdır size ey onsuz sokaklar
Caddeler on ikiden sonra çiçekli parklar

Bunca hüznün üstüne bu yağmur oldumu hiç
Ağlamaya başlarsa ya içimdeki çocuk
Ne kadar kalabalıksa okadar yalnız şehir
Kimbilir neler söyler konuşsa benim gibi
Kin mi nefret mi hırs mı keşke mi
Gönülle yaşamak hayli zor aklım firari çoktandır

Bu neyin yası böyle ben mi melankoliğim
Olmayan birsevdanın hasretiyle dertliyim

Volkan BULUT