Elveda

Beyaz güvercinin kanatları altında ürperen gözyaşlarım
Işıltısı kırılgan aynalara küstü senin yokluğunda

Avucunda gizlediğin yarı bitkin hatıralardan,
Kaçışlarından ıslanmış olmalı
Sonu gelmezliğe direnen soluksuz bedenim

Güneşin kucakladığı sıcaklığım kalmadı,
Titremekte mum alevi gibi ellerim
Bir kuş gibi çırpınsın yüreğinde sukunetin
Donuklaştı bakışlarına hasret gözlerim

Gitme demiştim sana,gözyaşlarına bakmazlar
Uçsuz deniz gözlerindeki parıldayan yıldızları
Küller içinde savrulan gülleri, anlayamazlar

Sevginin ölebileceğini gördüm sislerin arasından
Kurumuş gözyaşıydı aldatmalara yenik düşen
Köşe bucak saçılan boncuk taneleri gibi
Dağıldı hayatı zehir eden,adına aşk denilen

Puslu duvarlarda çaresizce gezinen gözlerim
Artık seni anmayacak!
Gülümseyen çiçeklerle hüzün helezonlarına nokta koydum

Kömür gözlüm..Artık elveda
kadir