8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1308
Okunma
Galiba özlüyorum; o ayazını şehrimin
Hergün önemsemeden yürüdüğüm o kaldırımları
Sonra çam ağaçlarıyla dolu parkını
Kimbilir belkide unutulan anılarımı
Galiba artık alışıyorum gözyaşlarına
Belkide elimden kaçırdığım fırsatlara
Sonra ağlamak isteyipte ağlayamadıklarıma
Gelip geçen o zamansız fırtınalara
Galiba anlıyorum artık km’lerin bile
İnsanın kendisini terketmesi için yeterli olmadığını
Aradaki mesafelerin en sıkı dostlukları bile,
Sonucu belli olmayan bir sınava sokacağını...
Bazı dostluklar yalanmış anlıyorum...