Yangınlar gülümseyerek,
Dönüp ardına bak,
Paramparça anılar,

Anılardan yangın bakışı
Gönlümün hicranına,
Yaktı da gül solgun yürek,
Anılar solgun bir çiçek gibi ürkek,

Anılarda yanar şehrim
Niçin kanar suları bu nehrin
Nehrin kıyısında
Yüzmeyi bilmeyen yüreğim
Eski köşküm kavruluyor
Yıkılan kalın duvarlar

Anıların boynumda ilmiği
Anılarda kaldım tutsak
Her gün ölerek
Yüzümü çevirince sökülmüş ayrılıklara,
El salla sonsuz ıraklara,
Hayallerde kalan sen ve sıcak nefes,
Geride kalan çocukluk,
Kaldırım ucunda uyuya kalınmışlık,
Kurumuş gözyaşları yanakta,
Hayli üzgün,
Üşümüşlük derin büzülmüşlük,
Çıplak ayaklı,
Yüreğimin kıymık sökük tahtaları
Dört yanım cehennem
Yangındaki ceylan gibi
Keskin kılıçtan gerçekler
Dünden vücut iklimimde
Gülümseyemeyen anılar
Giyinik alaz çıplak,
Ta içlerinde yangın,
Yolculuğu ölüm uykusunda

Anıların yanıyor avuçlarımda kor cam kırıkları
Anılar yürüdü mavzerimde
Boynumda yalnızlık ipi
Anıdan resmim soğuk bakar
Dünden kader darağacı
Arda kalan yüreğimden,
Çocuk feryadıdır kalan,
Bir türkü çalar,
Uzak kıyılardan,
Ateş hattında erimiş
Altında anılar
Ruhum, için için yanar derinde
Nefsim altında tutuşur alazda dün
Kül renginde yüreğim
Bir yangın var us anılarda
Kopar fırtına, eser ufkuma
Zehir kusan geçmiş içinden
Ateşten gömlek Yangın yazgım
Yazgımda yalnızlığım
Anılarda yangınlar


(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR