Mâzinin çeken esrârı sarınca teni,
Gizemli bir ses çağırır Pera’dan beni.
Ben düşerim, gönül düşer aşkla yollara,
Can ürperir, ruhum koşar şiir kollara.
Aynalardan gülümseyen âşinâ yüzler,
O loş, yüksek salonlarda geçmişi özler.
Bin bir duygu, bin bir ilhâm ruhları közler,
Cismi gitmiş, gönüllerde o güzel sözler.
Gönlünün hazinesinden bulup çıkarır,
Yüreğinden doğar sözler sanki yakarır.
Pera’nın salonlarında çınlar sesleri,
Arşa doğru yükselirken gül nefesleri.
Şairlerin gönlü gençtir, saçında aklar,
Oymalı konsol gözleri sırları saklar.
Hayâllerden, rüyâlardan şiirler dolar,
O ihtişamlı, porselen, büyük vazolar.
Kapılıp bir an hayâle dalar gözlerin,
Merdivenden iner, mavi gözleri derin
Bakarken Mustafa Kemâl ürperir tenin,
Eski günlere gidersin, titrer yüreğin.
Zamanı almış geriye götürmüş yeller,
Cânevinde duygulardan gerilmiş teller,
Özler sussa,sözler susmaz yaşar Pera’da,
Diller sussa, gönül coşup taşar Pera’da...

Hâlenur Kor