Merhaba kızım...
Sesimi duyamıyorsun biliyorum
Sana hep bir şiir yazmak istemiştim
Ama ertelemiştim nedensiz
Şimdi bu yazdıklarımı sana okumak
Yanında olmak seni kucaklamak
Hatırlar mısın? Öylece dururdun kucağımda
Elimi tutardın sımsıkı uyurken
Ama şimdi nerden baban kızım?
Kapıdan çıkarken peşine düştüğün
Omzunda uyuduğun, başını yasladığın
Baba diyemediğin baban nerde kızım?
Ağlarken seni avutamıyorum
Beni görüyormuş gibi ellerini her uzatışında
Ben seni görüyorum annen saçlarını ortadan ikiye ayırdığında
Ben seni görüyorum beyaz elbiseni her giydiğinde
Paytak paytak yürürken.
Annen seni bazen yanıma getiriyor.
Toprağıma uzanıyor ve nedensiz ağlıyorsun.
Ben seni görüyorum sen beni görmesen de kızım.
Ben seni görüyorum her doğru hareketinde.
Üzüntülerinde seninle beraber ağlıyorum.
Mutlu olduğunda seninle gülüyorum.
Ben seni görüyorum sofrayı dağıtırken
Kaşığını ağzının yerine burnuna götürürken.
Ben seni görüyorum mışıl mışıl uyurken
Nefesini duyuyorum ılık ve sessiz
Ben seni görüyorum ateşin yükseldiğinde sayıklarken
Ben seni görüyorum bakarken uzaklara dalgı dalgın
Gözlerin boşuna bekler yavrum
Hep yanında olmayı ne çok isterdim
Şimdi seni uzaklardan seyretmek var ya! ..
Sesimi sana duyuramamak
Sarılamamak özlemle!
İşte bu çekilir bir acı değil kızım
Şu anda yaşadığım azabın bir zerresini anlatmaya
Dünyanın hiçbir kelimesi yetmez.
Baban çok üşüyor ve korkuyor kızım.
Korkunç karanlıklar içindeyim,
Buz gibi bembeyaz bir karanlık.
Zamanın durduğunu burda gördüm.
Milyonrca kez çıldırarak öldüm ve tekrar dirildim.
Dilerim sen gül bahçeleri içinde uyursun kızım
Bugün ikinci yaş günün
Geçen yaş gününde hep beraberdik
Mutluyduk kendimizce biraradaydık
Sıcacıktı yuvamız ailemiz
Sımsıcak ve huzurlu; güvenli ve mutluluk dolu
Ama bir gün kader sessizce almıştı beni aranızdan
Bir gemiydi bindiğim ve meçhule giden bir yolculuktu benimki
Şimdi duyuyorum seni annene beni soruyorsun:
’Babam ne zaman dönecek anne? Dönsün artık! ’ diyorsun
Ve ağlıyorsun.
Bir gün sormayı bırakacaksın kızım.
Alışacaksın yokluğuma
Hayatın koşturmacası içinde unutacaksın
Hayal meyal hatırladığın babanı
Ama ben seni her zaman göreceğim içim yanarak.
Unutma kızım ölüler de ağlar kaybettiklerine.
Kızım gitmem gerek
Sana söylemek istediklerim o kadar çok ki
Dinle kızım:
İnsanları içten sev
Her zaman doğruyu söyle
İyilik yap karşılık beklemeden
Yılma, ezilme, üzülme
Başkalarını düşün şükret
Ve unutma kızım baban baban hep yanında
Ve seni görüyor.
Seni görüyorum gülümserken
Gözlerimin içine bakarken
Gözlerinin içinde kayboluyor kayboluyorum
Ben seni görüyorum

Celil Karabina