işte yine akşam oldu
balıklar uyudu
köpekler sustu
herkes evine gitti
bir ben kaldım dışarıda
gökle beraber kaldık
koca şehirde 2 kişi ağlıyor
bir ben bir gök
yarından umudumuz kalmamış
tek çare ağlamak
birbirimizi bizden başka biri anlamaz
herkes mutludur çünkü
çünkü biz maskeli gezeriz herkes bizi mutlu sanar
içimizde toplarız acıları
depo ederiz
ve bir an gelir patlarız
bazen o çamur
ben kan ağlarım
yada sabahtan aşkama kadar
gözyaşı dökeriz
su gibi gözükür
boğazımızı yakar
göğsümüzü deler
gözlerimizi kör edip
dışarı çıkar
tüm pislikleri
tüm acıları
gözyaşları saklar
kimi zaman sevinçten kimi zaman ise üzüntüden ağlarız
herkes yağmur yağdığında kaçar
tek ben kaçmam
çünkü bilirim
göğün tek sırdaşı benim
yine dertleşmeye gelmiştir benimle
hiç sormaz
müsaitmiyim değilmiyim
ansızın gelir
diğer ülkeleri
diğer mutlulurı anlatır
bir yandan ağlar
bir yandan ağlatır
gitme demem
gideceği zamanı bilir
o zaman geldiğinde de izin almadan gider
kaçışışan insanlar durur
sanki yağmur düşmandır
sanki bi zarar verir onlara
halbuki yağmur sevgiye muhtaçtır
kimse anlamaz
anlamak istemezz
yada yağmurla sırdaş olmaktan onun yersiz gelişlerinden kaçınırlar
onu dinlemek istemezler
yada ağlamaktan korkarlar
yinede bi gün yağmur yağdığında
bi kerecik olsun
koşmadan gidin gideceiniz yere
şemsiyenzi 1kaç dakika elinizden atın
ve onu dinleyin
kimbilir belki anlatıcak bişeyleri vardır
ve beni bulamamıştır
lütfen ona yardımcı olun
belkide sizinde muhtaç olduğunuz aradığınız dost
yağmurdur