bu son aşkım!! dedim son olmadı
senle ilgili hiç bişey sonu bulmadı
istemiyorum bulmasını zaten
anlamsız olmaktan korkuyorum
yok olabilme felaketini düşünüyorum bana uzakken
düşünüyorum uzun uzun
gözüm dalıyor
kalbimdedeki yara büyüyüp
dayanılmaz bi acı veriyor
zavallı ve acıya doymuş vücüduma
ama hepsi bi düşünceden ibaret
ve sende hep benim yanımda olcaksın
aklıma bir bir mutluluk parçaları düşüyor
gülüyorum kendime
saçmaladığımı yineliyorum binlerce kez
o hep benim aşkım olucak diyorum
onu ölene dek seviceğime söz veriyorum diyorum
her ne olursa olsun
ölüm bile gelse hiç ayrılmıycaz diorum
resmine bakıyorum
dalıp gidiyorum yine uzaklara
iyiki varsın sen aşkım
sen olmasaydın napardım
başka biri olurdu belki ama
acaba senleyken kadar mutlu olurmuydum
beni hakedermiydi acaba bi başkası
senin kadar tatlı olurmuydu
seni çok seviyorum aşkım
hemde???
hemde tarif edilmeyecek kadar çok
aşka hiç umudumun kalmadığı bi anda çıktın karşıma
ve o şaşkınlıkla başımı döndürdüm
nasıl diyemeden
kendimi keybetmiş ama mutlu bi halde aşık olmuş buldum
tüm herşey bitti derken
ağlarken
senin gelmen
bunlar tesadüf olamaz aşkım
bu tesadüf bizi çok mutlu etti hala ediyor ve hep edicek
şu anda tek isteğim
buruş buruş olmuşken bile
seninle mutlu olmak
ve seni gördüğüm her anda erimek
seninleyken seni özlemek
seni çok sevmek
soğuk bi kış gecesi
uykumuzda
elerimiz ellerimizde
birbirimizi ısıtırken
düşlerimzde birbirimiz
doyasıya sarılmışken
son nefesimizi beraber vermek
ölürken bile ayrılmamak
seni çok seviyorum aşkım
biz bizi öyle sevelimki
ölüm bile ayıramasın
yollara söz geçiremeyiz ama
çok seversek
ölüm önümüzde diz çöker