13
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1870
Okunma
ARDINDAN
el izlerini görmeseydim zamanın
yemin edebilirdim hiçbir şeyin değişmediğine,
derken…
canım yandı,
döndüm baktım,
gözlerinde akrep.
birden kapandı büyü kitabi,
gülüyordu Medea.
Savruldu gece
kaçtı gözüme.
Gördüm…
ne ay ıslaktı
ne de su ayı kucaklamıştı…
Kırılan sadece zamandı.
Kapattım gözlerimi
gece düştü denize.
oysa gece de benmişim deniz de.
Sen bende demlenirken ben sende bitiyormuşum…
Sen gül rengimde dinlenirken
ben akrebin nefesini soluyormuşum.
Ben sende çaresizliğimi tüketirken
sen zamanın ayak izlerini sayıyormuşsun.
hepsi miş-li geçmiş zaman-mış…
Geç-miş,
bit-miş…
Aslında
geç-miş de ben-mişim,
bit-miş de…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz