O TANIMAZ / BEN BİLMEM

Merhabamız yoktur mutluluk ile,
O beni tanımaz, ben onu bilmem.
Göz göze gelmedik uzaktan bile,
O beni tanımaz, ben onu bilmem.

Yürüdüm de nice çetin yollardan,
Sabır ile çıktım her bir hallardan.
Haberi yoktur ki garip kullardan,
O beni tanımaz, ben onu bilmem.

Kimini kandırıp takmış peşine,
Uzanıp kiminin yatmış döşüne.
Yoksulla dost olmak gelmez işine,
O beni tanımaz, ben onu bilmem.

Bilmem ki nasıldır, neye benziyor,
Hangi mekânlarda, nerede geziyor?
Her kapıyı çalmaz, adam seçiyor,
O beni tanımaz, ben onu bilmem.

Eşit davranmıyor her kula o da,
Fakire uğramaz, zenginde moda.
İnanmazsan eğer, görürsen sor da,
O beni tanımaz, ben onu bilmem.

Ergül’üm geldim de giderim aha,
Duydum mutluluğa biçilmez paha.
Tanışma umudum kalmadı daha,
O beni tanımaz, ben onu bilmem.

Şiir: Ergül NALBANT - 11.11.2025 – 03:30