Biriyle karşılaştım şöyle diyordu;İki ruhun birbirine eşlik ettiğini hisseden kalpler hiçbir şeyi önemsemezler...

Şiirleri seni bulduğum gibi hissettirdikleri için bırakamıyorum...Yoksa Seni bir daha nasıl bulurum ki...

Aşk için savaşılmaz,aşk için uğraşılmaz ...O öyle bir duygudur ki; oturup izlersen ve izlerken seversen senin ellerinden tutar ve aşk o gizlenmiş bakışların ilk seyir halinden doğar...

Bir gün kalbimi önemsemez ve ruhumu bırakırsan bunu kalben ve ruhen senden önce hissedecek kadar sendeyim...

Kaderin kötü tarafı da içinizin kötü tarafına denk gelmemesi,,,İyileri hep kötülerle imtihan etti...

Bazen seni seviyorum diyemezsin de SENİ yazar üç nokta koyarsın...Bazen de söver gibi Bende SENİ....

Bir ortamda sadece iki insanın anlayıp birlikte güldüğü bir andır Aşk...yaşanan anıların ikisine sunduğu özel anlar...

Kalbimin dinleneceği bir yer olsaydın,,,Hem kalp atışlarıyla hem de yorgunluklarıyla...

Kendine iyi gelmiyorsan kimseye iyi gelemezsin,,,Kendi yalnızlığını sevmiyorsan kimsenin yalnızlığına ortak olamazsın,,,Kendini seviyorsan herkes seviyor, kendini sevmiyorsan kimse sevmiyor sanırsın...

Hep bu dünya için sevmedim ben seni...Mesela yazmadan söylediğim şiirlerde var senin hiç okumadığın,yaşadıklarımızı izlerken duyacağın...

Ben sana şiirler yazarken hiç oturup düşünmedim,,,sadece seni düşündüm ve kelimeler oyun oynamaya istekli cocuklar gibi kendiliğinden el ele tutuşuverirdi...

Birine koşmak istersen ayağına takılan çakıl taşlarını hissetmezsin,birine koşmak istemezsen ayaklarına serilen gülün dikenine battı dersin...