Aldanmışım be dostum,
Düşmüşüm, özüm suskun.
Canım diyenlerin dilinde,
Yalanlara karışmış duygularım.
Öksüz bir gurbet kesmiş yollarımı.
Sırtımı hangi yana döndüysem,
Yediğim darbelerin,
Yüreğimde izi kaldı.

Hani güzel bir söz vardır ya.
Sevmek mi sevilmek mi diye.
Her kesin söylediğinin aksine,
Ben sevilmek derim be sevilmek.
Zor olan sevilmek be dostum.
Annem, azda olsa sevmişti belki,
Ama oda celladıma teslim etti acımadan.
Bir umudum vardı, belkilerin getirdiği,
Oda erken terk etti.
Etrafıma ördüğüm duvarların,
Penceresini unutmuşum.
Kime sitem edeyim ki be dostum,
Ben güneşimi ellerimle kapatmışım.

İnanmışım be dostum çok inanmışım.
Öyle kanmışım ki, sözlerine,
Tebessümlere aldanmışım.
Aslında ben,
Onca yaşanan zamanı, gerçek sanmışım.

Suratıma inen her tokat,
Beni biraz daha yalnızlığa yitti.
Yüreğime yük ettiklerim,
Güvenimi yavaş yavaş tüketti.
Canım öyle yandı ki, acım geçsin diye,
Köz bağladım kalbime.

Yıkılmışım be dostum.
Bozdurup bozdurup harcamışım,
İyi niyetlerimi.
Bir ok fırlamış zamanın yayından.
Dili kanlı cellatların kurbanı olmuşum.
Kararmış yüzlerin,
Kuruyan kalplerine sesleniyorum.
Sırtımda yer kalmadı,
Son attığınız kurşun yüreğimi kanattı.

Kimseden bir şey beklemiyorum artık.
Tek dostuma sığındım, Allah’a.
Beni bir tek o sevdi karşılık beklemeden,
Tüm hatalarıma rağmen.
En umutsuz anımda döndüm kıbleye.
Anlattım dertlerimi uzun uzun.
Hıçkırıklarımla bozdum,
Gecenin sessizliğini.
Dedim Rabbim, ben senin kulunum.
En iyi sen bilirsin kulunun kalbini.
İnşirah’la genişlet göğsümü.
İhlasla sil ağlayan gözlerimi.
Zalimlere karşı dik tut,
Yalnız sana eğilen başımı.

……Meryem Keskin….
…..11.08.2025……