Senin için açık bıraktığım,
bütün kapılar pas tuttu.
Sana uzanan bütün yollar sustu.
Ayak seslerini duymayı bekleyen sokaklar yoruldu.
Sana söylemek istediğim her şey dilimin ucunda çürüdü.
Aramızdaki duvarlar aşılmaz bir hâl aldı artık.

.
Dönmezsen seni affetmem.
Ama darılmam da artık.
Senin için sakladığım sonsuz baharı,
bir başkasının kışında eritirim.
Hiçbir çiçek açmasa da razı olurum.
Bak dönmezsen sadece birbirimize değil,
kendimize yabancı oluruz.
Çocukluğumdan kalma o yarım türküler gibi kalırsın.
İçimde kurak bir ova olur yokluğun.
.

Bir pencere kenarında perdesi savrulmuş,
camı buğulu yalnızlıklarda.
Rüzgar gibi çekiliyor varlığın avuçlarımdan.
Gözlerime denizlerin bile unuttuğu eski bir dalga yerleşiyor,
Kıyısız beklentilerle boğuşan.
Gece, senli anıları zihnimden s/aklıyor artık.
Avuçlarımda küskün yıldız tozları.
Ay, ışığını cömertçe yansıtmıyor üzerime.

.
Daha fazla geç kalırsan,
her adımımda biraz daha eksilirim senden.
Adını sayıklayan sesim göğsümde kırılır.
Bak dönmezsen kıyameti getiririm içime.
Parçalarım zamanı.
Bir yabancının gülüşünde boğarım seni.

.
Bütün renklerimi kaybetmek üzereyim.
Dönmezsen gökkuşağının altından geçemem bir daha.
Bir bu kadar daha yürümem kaldırımların sabrında.
Adım adım kaybolurum.
Sana varan bütün yolları inkar ederim.
Seni gördüğüm her rüyayı yarıda bırakırım.
Bir başkasının omzunda silerim adını.…
Ellerim başka elleri tutmayı öğrenir.
Ve Sen;
kirpiklerimin ucunda biriken yaşları hiçbir zaman silemeyen
bir adam olursun.
Bak dönmezsen, her köşe başında bir başka yanılgıya sarılırım.
And olsun!
Yokluğunun mezar taşını dikerim.
Seni hala severken yaparım bunu.

.

Ve bütün ihtimaller bitti.
Sana açılan bütün kapıları tek tek kapattım.
Avuçlarımın içinde senin için üşüyen bütün duaları
yutkundum gitti.
Yaşanacak günlerimden düştüm adının beş harfini.
Sana sarıldığımda vücut bulan bütün dizeleri susturdum.
Bütün şiirlerin altını üstüne getirsen de
bulamazsın artık kendini.
İstediğin kadar küfre bula adımı şimdi.
.

Biz birbirimize çıkan yolları yitireli asırlar olmuş.
Bir “Dönmedin” kadar,
ağır değilmiş aşkın hiçbir hali.
Ne sen tamamlarsın artık beni,
Ne ben yeniden başlarım sana.

...

ESRA NİZAM
03.37
28.04.2025