Düşer adım adım içime bir serin rüzgâr,
Yanarım, sönerim ama yürürüm hep tekrar.
Gölgeler uzarken sokak başında,
Yıldızlar titrer sessiz bir yangında,
Bir hece sürçer dudağımda—
“Olur mu?” der, olur elbet,
Kaderin nabzı çarpar yalnızlığımda.

Düşer adım adım içime bir serin rüzgâr,
Yanarım, sönerim ama yürürüm hep tekrar.
Bir aruz vezni düşer kalbimden içeri,
Mefâîlün misal, akşam çöker ağır ağır beni,
Zamana karşı durur bir söz:
“Gelmezse gelmesin dünün sancısı,
Yarının ışığıyla döner devranın çarkı.
Düşer adım adım içime bir serin rüzgâr,
Yanarım, sönerim ama yürürüm hep tekrar.
Ben böyle yürürüm işte,
Ne heceden vazgeçerim ne aruzdan,
Ne de içimdeki inattan—
Her adımda biraz küfrederim yazgıya,
Biraz da gülümserim hırçınlığın tadına
Düşer adım adım içime bir serin rüzgâr,
Yanarım, sönerim ama yürürüm hep tekrar. Selma Ardıç Tan