GÜNCEL KADAVRA

​Eski bir yara bu, biliyorsun, hiç kapanmadı ki,
Sadece üzerine yeni dertlerin döküldü tuzu.
Ne zaman iyileşir desem, bir neşter değdi sanki,
Kaldı masada ruhumun o en masum kuzusu.
​Dünya bir ameliyat masası, her gün yeni bir kesik,
Ekonomi, çevre, insanlar... Hepsi üstüme gelir.
Hayatın her yanı yamalı, her yanı eksik,
Bu yükü taşımayan, beni nereden bilir?
​"Ben onsuz körüm" dedim, o ise bakmayı bilmez,
Karanlığın ortasında ellerimle kazıyorum toprağı.
Mezarlıklar şairiysem, bu kalem boşuna gitmez,
Diri diri gömdüğüm, umudun son yaprağı.
​Yüreğimde bir cam kırığı, her nefeste batıyor,
Ne "gel" diyebildim sana, ne "git" diyebilecek kadar varım.
İçimde bir yerlerde o eski yara kanayıp yatıyor,
Sen başkasını severken, ben kendi ölümümde saklıyım.
​Doğuş Kılınç der ki; adımı unutsa da diller,
Şu masada yarım kalan bir sevdanın izi var.
Beni ancak ruhu delik deşik olanlar bilirler,
Çünkü her mezar taşında, biraz benim sızım var.

Neşter Ameliyat masası Doğuş kılınç