1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
40
Okunma
KÜLLERİNDEN
Karanlık inerken ovaya,
Adını sayıklar toprak.
Çoban yıldızı göz kırpar,
Gecelerden düşer yaprak.
Ruhum döner durmaz içimde,
Gölgen gibi peşimde.
Bin yıl geçse de üstümden,
Sesin çalar telimde.
Sazımdan döküldü her isyan,
Küllerinden doğdu her feryat.
Anadolu gibi yorgunum,
Ama hâlâ dimdik ayakta.
(Gizli sesler fısıldar:
“Geri dön…”
“Adını unutur mu toprak?”)
Küllerimden geldim,
Yandım da geçtim.
Zamanla eridim,
Ama yine senle dirildim.
Rüzgârla konuştum dün gece,
Sesin vardı her hecede.
Bir türkü gibi kaldın bende,
Ne ağıt, ne de umut sende.
---
5.0
100% (2)
Cevap Yaz