Bir elinde yorgunluk bir elinde kalemler
Başını kaldırdı durduğumu görünce
Kömürden kara, o yorgun gözler
Sanki bir gülüşe denk gelmemiş ömrünce

Titreyen elleriyle uzattı bir kaç kalem
Sanki kalem değil de ömür veriyor elden
Üşümüş parmakları, şu vakitsiz kış gibi
Yüzünde ki çizgiler, sanki yakarış gibi

Kader dedi, sana güzellikler yazdırsın
Yazan yürektir çocuk, kalem araç inan ki
Kalemleri alırken baktı şöyle yüzüme
Sen yaz dedi evladım bir gün okurlar belki

Ederinden fazla verdiğimi görünce
Kaşlarını kaldırdı kızdığını anladım
Gözleri şimşek gibi dikildi gözlerime
Dilenci sanıp dedi, üzme beni evladım

Yanlış anlama dedi sözlerime darılma
Eğilmedim kimseye üç kuruş para için
Kısa yoldan zenginliği ben de bilirdim amma
Helal lokma yedim mi rahat ediyor içim

Parayı koy cebine kalemler hediyemdir
Bir kaç satır yazarsın belki de bu anından
Bir gün belki dinlersin, hikayem çok derindir
Deyip de geçip gitti rüzgar gibi yanımdan.