SORAN OLURSA ÖLDÜ DERSİN

Onunla ilk defa bir çınar altında kahve içerken el ele tutuştuk
Uzun ve zahmetli bir yolda aynı fincanda kahve içerken kavuştuk
Kısa ama ipek saçlarını koklarken bütün dertleri savuşturduk
Ayrılırken mutluluğu çınar altında bıraktık

Görünce o an kalbim titredi nefesim kesildi şifam dedi
Koklarken gamzelerini ruhumun mabedi
Yaralarımın dermanı çözüldü pas tutmuş kalbimin kilidi
Ayrılırken mutluluğu Özdemir Asaf sayfalarında bıraktık

Gözümde gönlümde ömrümde sana feda
İste sen iste kast edeyim bu cana
İnan sevmem sevemem senden başka
Ayrılırken mutluluğu Yaman Karaca yapraklarında bıraktık

Bana şifam deyişin halen çınlar kulağımda
Her an seni yad ederim nefes aldığımda
Ölürsem gömsünler gamzenin çukuruna
Ayrılırken mutluluğu akıl hastanesi duvarlarında bıraktık

Dermanım hüznüm kederim hasretim
İki cihanda tek sevdiğim sensin dileğim
İstersen al parça parça et yüreğim
Ayrılırken mutluluğu iki acı sözde bıraktık

Hani olurda soran olursa çekinme
Bir faniydi öldü dersin