3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1142
Okunma
Sen bir çiçeği çağırmak toprağında mesut,
Bulut kokulu kuş sesleri konmak dağıldığımda.
Tam bir öğle ıssızlığını ütülerken avluda dut,
Yaşamaya birden ısınmak seni hatırladığımda.
Bir çözülme anı kahroluşlarım hep kopçalar kopar,
Parazitli radyo ve siren döküntüleri gece yüklü.
Akar gider boş ömür trenleri saymadım kaç katar;
Senin düdüğün çalıncaya kadar yüzümün şekli!
Biliyorum daima sen çıkarıyorsun beni tünellerden,
Senin güzel umutlarına asılıyorum adın sevgi çekçeği.
Unutursam hatırlat isyanımı al dikenli tellerden,
Bırakma yalnızlığımla baş başa n’olur sesle beni!
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz