2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
999
Okunma
“Huzurlarında ve/veya adlarını andığımda kendilerine saygımın gönüllü ve içten bir törene dönüştüğü,birbirlerine eş çok sevgili iki öğretmenim;Nurten ve Ahmet ÖZDEMİR nezdinde tüm saygıdeğer öğretmenlere bir sunu olsun istedim.Ben,gerçek öğretmenliğin "hayat içindeki soylu duruşta" aranması gerektiğini düşünüyorum.Doğru seçilen ve yaşanan bir hayat tarzının içinde öğretmenlik,bu doğru kimliğin ve kişiliğin mesleksel uzantısıdır olsa olsa. Yani gerçek öğretmenin okulu,emekliliği,zil sesine ve yaz tatiline bağlı bitip başlaması olmaz!
Yıllardır bilirim;
Değişmedi,değişmeyecek!
Gönül terazimde yerleri,
Birbirine denk!
Birinin adı çağırır,
Diğerinin adını.
Pek de doğru olmaz aslında,
Ayrı söylemek!
İkisi de öğretmen;
Okullar açılmasa da!
Hayatın içinde,
Onlardan öğrenmek!
Sanmayın baka baka,
Çoğalttılar bunca ışığı...
Yüzlerindeki her kırışığı,
Oya oya işlemek!
İyi bir öğrenci olamadım,
Tükendim yokuşlarında.
Kendini katmayınca hayat,
Sadece ezberlemek!
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz