Senden sonra boğazım yedi düğüm
Yutkunamadım gidişini
Sakallarımda matemi çiçekler büyüttüm
Gecesini yitirdiğim üçüncü gündeyim
Alnımı buğulu kitaplara yasladım
Kulaklarım uykuyu haram etti
Güneşi örttü yorgun göz kapaklarım

Senden sonra buz tuttu yedi iklim
Geriye kül kaldı tükendi ateşim
Kalbimi tutan avuçlarımı
Kan revan sürdüm duvardaki yüzüme
Aydınlansın diye değil ısıtsın diye ruhumu
Mumlar diktim gökyüzüne
Yarım bıraktım gecenin öyküsünü
Silemedim aynadaki yüzünü
Çiçekler döküldü
Yapraklar düştü
İçim üşüdü

Senden sonra yüreğim yedi parça
Bölündüm
Tükendim yavaşça
Parmaklarım da terk etti ellerimi
Yazamadım olmayışının şiirini
Beklediğim tüm Nisanlarda geçti
Anladım artık
Hiç bir saat getirmeyecek seni

Şimdi eksiğim
Sonu unutulmuş bir öykü kadar eskiyim
Ağzım örümcek ağı ile dikili
Sende kaldım geçen güz gibi

Mühr-i Demir