0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
714
Okunma
Gökyüzüne asmıştı ışıklarını güneş
Pencere kanatları açıktı,
rüzgarı bekliyorlardı.
Sessizdi ıslak kaldırımların yüzü,
ayak sesleri gömülmüştü karanlığa.
Oysa…
rüzgar geçmişti,
dokunmadı bile pencere kanatlarına.
Yalnızlığın en ağır saatiydi o an;
kaldırımlar bir bir anlattı
şehrin hayallerini.
Gökyüzü eğildi,
dinledi içindeki sessizliği...şehrin
Bayram Köse
5.0
100% (2)
