42
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2379
Okunma
Üşütür ayazı, yakılır ocak.
Güneş ne çare, bakılır ocak.
Fakirin örtüsü hep beyaz olur,
Kar üstüne yağar, yıkılır ocak.
Şubatta da bitmez kışın çilesi.
Bedeni donmuştur, gelmez ölesi.
Beni dinlemiyor, dinler mi seni,
Söyle! Acep Şubat kimin kölesi.
Dertle birlikte gelir, fakirlere Mart.
Yakacak odun var mı? Gel de sen tart.
Kestane pişirmek varken ateşte,
Kazma kürek yakmak, çilesi mi şart.
Nisan ile birlikte yağarken rahmet.
Ne yapsın dam delik o koca Mehmet.
Akan damla değil, adeta deniz,
Çadır veren var mı? Söyle bir zahmet.
Mayıs, tohum çatlar, toprağı böler.
Garibin birazcık suratı güler.
Nefesin aldı ya, bir an şimdilik,
Onda da gözünün yaşını siler.
Haziranda çiçek meyveye döner.
Arının tüm hızı petekte söner.
Mutluluk kaç öğün, ben bulamadım,
Varsa bir cevabın, dost bana öner.
Temmuzda yakarsın tüm abaları.
Harmanda kullandın hep yabaları.
Ne ektin, ne biçtin, hasat eyledin,
Bak elindekine, gör çabaları.
Ağustosta durma, sen gir denize
Taze buzlar değer, açan filize.
Okutacaktın ya, hani kızını,
Hele ne diyeceksin, de şu Yeliz’e.
Oğlum/un adı deniz, kızımın eylül.
İkisi yüreğim, solmayan sümbül.
Bir yanda açılan, okulları var,
Bir yanımda ise sızlayan gönül.
Yıkımla başlıyor bendeki ekim.
Kimi zaman çok’um kimi de tekim.
Sobamızı kurduk, eh hamdolsun da,
Kesilmedi ki hala, yakacak çekim.
Kararır Kasım’da, havalar erken
Sebze ye bulursan, canın çekerken
Zayıftır o sıra, canlar tez uçar
Yüreklerim sızlar, handan göçerken
Aralıkta yatmam, hiç kapı ara
Yel girer belki de, duramam dara
Her mevsim güzeldir bilirim amma
Çırpınmak nafile, çözümü para
Cemil YILDIZ
17.11.2008
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
