0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
57
Okunma
Kalbime dokunduğun an
Bir gülün açılışı kadar zarif,
Bir yangının yükselişi kadar cesurdun.
Aşk, sende öğrendiğim bir nefesti;
Fısıltıyla başlayıp
İçimde çağlayan bir nehre dönüşen…
Ellerin, avuçlarımın içinde
Kendini saklamaya çalışan bir sır gibiydi,
Ben her dokunuşunda
Bir adım daha sana yazılıyordum.
Şahin Gözlerin, gözlerime değdiğinde
Gece, karanlığını unuturdu,
Ruhum; senin adını duyan bir kuş gibi
Gökyüzüne kanatlanırdı.
Sen yanımdayken,
Tenlerimiz biraz daha sevinerek yumuşar,
Rüzgâr bile bize dokunmamaya çalışırdı.
Aşksa…
Bizim nefesimizin arasına gizlenirdi.
Ve ben her defasında
Sana yaklaşırken anladım:
En büyük tutku
Tenin sıcaklığı değil,
Kalbinin,
Kalbime sessizce
“Ben senim” demesiydi.
Bedri Demirpençe
5.0
100% (1)
