Ne saygı kalmadı, ne eski düzen.
Hepsi yalan oldu, elde ne kaldı?
Çoğaldı atasın, anasın üzen,
Hepsi talan oldu, elde ne kaldı.

Bir zamanlar vardı dostluk, muhabbet.
Şimdi yerin aldı kinle ile zillet.
İnsana kıymet yok, kalmadı hürmet.
Sevgi ziyan oldu, elde ne kaldı.

Güven de kalmadı, sözler uçuştu.
Hakikat kayboldu, doğrular sustu.
İnsanlar yalana fazla alıştı,
Hırsız çalan oldu, elde ne kaldı.

Yapayı da geldi, mertlik bozuldu.
Bir dakkada koca metin yazıldı.
Gerçeğe, doğruya önem azaldı.
Felan filan oldu, elde ne kaldı.

Şimdi ne haysiyet, ne edep kaldı.
Yalanlar doğrunun yerini aldı.
Vefasızlık gördük, gözümüz doldu.
Sözler yalan oldu, elde ne kaldı.

Gönüller kırıldı, umutlar yasta.
İnsanlık aslında zihninden hasta.
Biz bu meselede ne dersek az da,
Kalpler yaban oldu, elde ne kaldı.

Bir sel gibi aktı kinle nefretler.
Dostluklar tükendi, çoğaldı dertler.
Önemi azaldı ilmi sohbetler,
Yüzler yalan oldu, elde ne kaldı.

Köprüler yıkıldı, gönüller ayrı.
Birlik unutuldu, nedelim gayrı?
Doğru söz etmenin kalmadı hayrı,
Dostluk yalan oldu, elde ne kaldı.

Küçük büyük bilmez, herkes bir âlim.
Saygı kaybolmuşsa, ne desin dilim?
Sözde çok bilen var, özdeyse elim.
İlim talan oldu, elde ne kaldı.

ALİ RIZA COŞKUN