Güneş battı, akşam oldu.
Ben sadece bekledim.
Dökülsün artık gözlerimden yaşlar,
Biraz yükler azalsın.

Korkma, görmez kimse seni;
Ağlarken yalnızlığı seçersin.
Sessizce ağlarsın, kimse anlamaz
Ya da boş ver, zaten görünmezsin.

Bir yanda geçmiş, bir yanda gelecek…
Hayat hangi yönde ilerleyecek?
Dursun mu zaman, yoksa son mu bulsun?
Geçmişte mi varsın, yoksa ikisinde de mi yoksun?

Ne zaman ferahlar bu yürek,
Yoksa daha mı kararır?
Bilmiyorum…
Sadece yaşıyorum.

Gözlerim hüzünlü,
Yüreğim sıkılgan.
Bende derman kalmamış,
Her yanım yara bere.

Benden inci olur mu,
Yoksa üstüne basılan taş mıyım?
Cevabı biliyorum
Ama vazgeçmiyorum.

Suyun dibinde kalmış bir taşım,
Yüzme de bilmem.
Her yanım yosun tutmuş,
Öyle dikkat de çekmem.

Kimi gelir suya atar beni,
Kimi ayağına battım diye kızar.
Oysa sadece bir taşım;
Varlığım bile zarar.

Olur mu benden inci?
Olmaz gibi…
Belki herkesin değerlisi başkadır;
İnci de bir taştır.