Ben hayatımın en amansız demindeyim
Zaman mı kötü ben mi iyiyim
İnsanlar mı kötü anlayamadım
Hep hata bende mi, yanlış bende mi?

Acaba hayata yanlış yerden mi başladım
Oysa ben sevmek, insanlara güvenmek istedim
Aşkı, sevgiyi, heyecanı, iyiliği kendime kabul ettirdim
Korkmuyordum kimseden....
Korkmak için ne sebep olabilirki?
Sonuçta bir insan bir insana ne kadar kötü olabilir? Seven biri birine ne kötülük yapabilir?
Aşk, sevda, sevgi olan bir kalp birine nasıl kötü olabilir derdim hep...

Ama yanıldım, çünkü herkes birşeyler alıp götürdü benden...
Hayallerimi, umutlarımı, zamanımı, gecelerimi, gündüzlerimi, sevdamı, dostluğumu.....
Çok yanılmışım

Ben kendime bile güvenemiyorum artık
İnsanlar o kadar güvensiz ki
Nefes almaya bile korkuyorum....
Hevesim gitti, insanlara olan güvenim, sevdaya, aşka olan inancım kalmadı artık..

Ama size bir tavsiye; iyi düşünün...!
Ne demiş atalarımız "Bin düşün bir konuş"
O zaman sende bin düşün bir kere sev.
Sevipte bin kere yanıcağına, bin düşün bir kere sev
Ben kaybettim, sizde kaybetmeyin
En fazla onu kaybederim derdim ama yanılmışım
Ben kendimi bile kaybettim
Bir boşluktayım ve kaybolmuş benliğimi arıyorum...

Ferhangi Şiir Şiirleri
Kayıt Tarihi : 29.6.2023 22:30:00