Ve o…
Yüzünde kar beyaz bir gökyüzü
Elinde
Terleyen utançlarıyla
Kapıyı aralamayı mutluluk bildi..

Yüreğime kaçıncı darbe eylemiydi aşkın
Bilmiyorum,
Nefesimi kaybettiğimden öte
Bu kayıp sessizliğin asıl sahibini
Arıyorum..

Çekyata dökülüyor işte beden
Olduğunca olağan güne hoşça kal dercesine
Ve bildiklerini bir kenara fırlatırken
Su yolunu bulacak mı?
diye düşünürken...

O kapı susuyor olduğu benlikte
Sustuğu kimlikte zamana dönüşüp
Karşımda suratsız bir gerçek gibi
Tam orda, hayata dahil olacağın noktada
Beni izliyor

Beni izliyor dünya
Utanmıyor üstelik
Yüzümde kirli bir coğrafyanın
En savaş izleri
En geçmiş silueti
En buruk ailesi
En suskun sesleri yatıyor

Ama hiç biri boyuna erişemiyor bu enlerin
Sensizlik kadar.

Ve o…
Geldikleriyle gitmeyi hüküm bildi.
Zincirin en zayıf halkasını kopararak
Dişlerimden dökülen bir kriz anına imza olurcasına..

Ve o…
Gittikleriyle mutlu olmayı seçti
Bir gökkuşağının altında
Bekledi gerçekleşmesini
tüm dileklerin.

Çocuk

Masum

Melek

Ve
Şaraptı sesi..

Geceydi
İşte orda kayboldum

Karanlıkta..
...............................
Emin UZUN -Kasım 2008