ve o kapı çaldı,
ve o kapı ordaydı, bıraktığım yerde,
tarihe gölge düşercesine araladım sıyrılıp ölümden.
Korkularımı zehirleyen, geceme hoş gelen
Zamanın kollarını kırıp özgürlüğüne sığınan
Kaçak yarım..
Kapının sesiydi..

sol yanağından beyaz bir tebessüm düştü avcuma..
kanadı avuç içimde ona dair biriktirdiğim tüm cümleler
elindeki makas, parmak uçlarını kesti sesimin.
dokunamadım..
gülümsedi...
kirli yüzüme aşk gibi düşmüştü o an mevsim..

“sana emanettim, hoş geldin” diyebildim
bir meleğin sıcaklığı oldu elleri,
ona bakmamı istedi
eridi gözlerimi yurt bellemiş gölgeler…

masmavi bakabildim aralandıkça acım.
Açıldıkça soluğumu kesen bu yara,
bu gece baktığım her nokta, yüzünün ay beyazı
bu gece sakladığım notalar, sesinin aşka uzanan kolları
zamanın boynuna inen bu baltayla yerle birdim.
Karşında, varlığıma dair ne varsa.

sorma neden bu kirlenmişliğim
yorulma,
çünkü sessizlik bile güzeldir
kuğu gibi uzanmış boynunda
"…"

Emin Uzun 31ekim2008