O daha çok küçük dedi tanrı
Üzmeyin onu dedi.
Ama o kendi anlamak istemedi
Gülü sevmek yerine
Dikene sarıldı.
Gülü görmek yerine
Dikene sarıldı.
Her gün biraz daha kaybetti
Her gün biraz daha yaşlandı
Denizler aktı.
Denizler dalgalandı
O anlamadı
Ona bir tek öğretemediğim bu oldu
Gül yerine dikene sarılmak.
Ağladıkça limana sığındı.
Güldükçe limandan ayrıldı.
Bombaladıkça
Canını yaktı.
Kaçsam gitsem o limandan kaçmışken
Gitsem.
Bu kez çok yalnız.
O daha çok küçük
O daha çok küçük
Onu üzdüler dedim
Dinlemedi
Bırak üzülsün dedi
Bırak yıpransın
Dedi
Ben bu dünyaya
Acılı sokaklarda
Yalnız kalmaya geldim dedi
Çok yalnız kaldı dedi tanrı
Üzmeyin onu dedi
Kırmayın
Ama o hak etti
Dalgada parçalanacağını bilerek limandan uzaklaştı.
Deymezmiş hiç
Deymezmiş dedi
Mecalim kalmadı bitiyorum
Bitiyorum
Onu bir sen anlarsın tanrım
Onu sen yarattın bir sen tanırsın.
O daha çok küçük kıymasınlar ona
O daha minicik uğraştırmasın
Soldurmasın ciğerlerini
Yakmasın küçük küçükcük
Ciğerlerin de ateş
Kor oldu
Yüreği mahşer yeri
Değer mi?
Soruyorum bir küçücük mutluluğa
Kalp kırıp yürek yakamaya
Değer mi?
Bu yaşta yüreğini kanatmaya
Değer mi?
Güllerin en katı şekilde solmasına
Değer mi?
Yalan söyleyip gülmeye
Kıymayın ona dedi.
Tanrı ne eylesin o küçücükken kıymışsa kendine
Yalanında yaşamayı ders verme sanmışsa
Tanrı neylesin