Her kimden Vefa İstedim Ondan Cefa Gördüm Fuzulinin şiirinden çevirdim

Kimden vefa istedim ise cefa gördüm
Bu dünya vefasız sözünde durmaz
Şu vefasız dünyada hep vefasızlık gördüm
Kime derdimi anlattım derman istedim ise
Özümden bin derde mübtelâ gördüm
Hatırımdan kimse kovmadı derdi kederi
Safayı zevk edinen dost ve akrabaları
Ehli riya ikiyüzlü gördüm
Ayak bastım ümit yoluna
Şaşkınlık avarelik çekti beni tuzağına
Emellerimin ipini tuttuğum zaman
Onu elimde bir ejderha gördüm
Fuzuli ayıb kılma yüz çevir alemden
Her kime yüz tuttum yüz bela gördüm
Kederli gönlüm hep dert ile paslandı
Gönlümün kederini kimse gidermedi
Bivefadır vefasızdır riyâkârdır dünya
İyilik ettiğin insandan kendini sakla
Bu dünya hep vefasız sakınmak gerek
Kime el uzattıysam hep bela gördüm
Gülmüyor yalan dünyada yüzüm
Fuzuli çevir yüzünü ehli alemden
Ne zaman dünya emeline tutulursan
O emel ipi bir ejderha olur elinde
Akraba dostuna güvenip çıkarsan yola
Ümit yerine çekerler seni tuzağa
Dünya ipi hep avareliktir
Seni başıboş bir avareye çevirir
Safa ve zevk ehlinin işi riyadır
Kime dost dediysem vefasızlık gördüm
İşte bu yüzden gülmez hiç yüzüm
Bivefa dünya kimseye ettirmez tebessüm