Sanmıştım ki!
Gayri çilem dolmuş ehil olup pişmiştir, ruhluk hamım.
Usum birden celallendi
Geldi, dile
Etti en hiddetli kelamını.
Dedi ki;
“Geç, bunları geç
Düşme geçici boş heves ardına
Kendine piştim diyen her daim hamdır.
Şimdi yak bakalım yeniden kişilik kazanın altını
Gir içine pişir yeniden kendi kendinin özünü
Ve
Yanarak doldur, dolu zan etiğin boş olan cismini.”
Dedim ki;
“Eyvallah usum, kazana gireceğim, yanacağım, pişeceğim
Duman olup tüteceğim başka hamlar üstüne.”
Benlik bitti,
Senlik bitti,
Kelam bitti…
.
Gördüm ki;
Kimi ayranla bulmuş (bozmuş) kafayı olmuş divane.
Kimi bade içerek, hakkın nazırına varmış döner pervane
Dedim ki;
“Ayran içmek nemize gerek, çarpılıp olmayalım avene
Bana dost gerek, dem gerek, ara bul kendine bir meyhane
Doldur de, kadehleri sakiye tin’im demlensin ersin kemale
Dostla can cana ol vur kadehi kadehe badeler dönsün cemale!
İçtik demlendik, İçtik güzelleştik, tam olduk olacaktık erecektik ki murada.”
Rakı bitti,
Şarap bitti,
Mey bitti…
.
Dedim ki;
“Sen, sen ol sakın karıştırma dostluğu, refikinle refikayı
Dilde çakır çakır çiğnenecek sakız değil dostluk payı
Günü vakti yoktur, her daim hazır ol sunmaya dosta canı
Ey serini, körelt nefsini, koy elini dostluk taşı altına.”
.
Dedi ki;
“Eyerim serim, köreltir im nefsim ama korkarım koyamam elimi dostluk taşı altına
yakar acıtır canı.”
Refikalık bitti,
Refiklik bitti,
Dostluk bitti…
.
Duydum ki!
Uymadığım için onların kalıp veznine, vermişler Ferman canım katline.
Dedim ki;
“Bu ilk değil ki! Ne darağacında Mansur’u unuttuk ne de Nesimi’yi
Sonda olmayacak doymadınız doymayacaksınız ehli insan katline.
Naaş’ımın sebebi olsanız bile, siz vermediniz ki alasınız can kuşumu
Vuracaksa da vursun cellat kılıcını alsın boynumu yinede bitirmem avazımı.”
Vezin bitti,
Ferman bitti,
Can bitti.
Ali Esmeray (Hoyrat) Aykırı Nota