Mum çiçeği kokan gecelerde,
Sokaklar tenha ve karanlıktı
Ay ışığı bize yol gösterirdi
Doğardı o gül yüzüne
Ay saçlarını kızıla boyardı
Sen Ay ışığım olurdun....

Ellerimiz ellerimize
Kanarcasına kenetlenirdi....
Sanki bıraksak ayrılacakmışız gibi
Sanki görmeyecekmişiz gibi gelirdi birbirimizi
Bıraksak ellerimizi...

Yürüdüğümüz karanlık aşk yollarını,
gözlerimiz far olur ışıtırdı
biz hiçbir şeyi göremezdik
birbirimize bakmaktan
buseler alırken o gül yanaktan
nar dudaktan
dünya yansa umurumuzda değil di
bizim aşkımız karları delip fışkıran
kardelen çiçeğiydi...
engel dinlemiyor
bentleri bir bir aşıyorduk
çünkü birbirimizi çok seviyorduk
işe güce bakmaz olmuştum
işim gücüm sendin
umurumda değildi işim gücüm
çünkü işim de, gücüm de sendin...
Sen vardın hayatımın her santimetresinde
Sen soluyordu ciğerlerim,
Sen atıyordu yüreğim
Sen akıyordu damarlarım
Sen hep sen ...

Nasıl oldu anlamadım be yar
Seni öldürdüler kancık pusularda,
Faşist namlular...
Sanma ki gülüm seni unuttum
Mezarını kazdım yüreğimin ta derinine
Kendi ellerimle...
Bekle gülüm geleceğim yanına
Ziyaretine geleceğim sevdiğin güllerle
Sen rahat uyu kabrinde...

12.09.2008
Kazım DOĞAN