Bir gün daha geçti hayatımızdan
Bir gün daha geçti ömrümüzden
Ağustos bitti Eylül geldi
Ben yine sensizim
Yerim sensiz koltuk sensiz sofram sensiz
Duvarlar aynalar kapılar sensiz
Sensizlik almış her bir tarafımı
İyi ki hayaller var
Hayallerimle büsbütün seninleyim gözlerimi açtığımda sensiz
Şiirlerimde hep adın vardı bugünlerde şiirlerin bile sensiz
Sensizlik aldı her bir tarafımı
Ben ellerimdeki sıcaklığını bile kaybettim
Nedensiz bir inat benimki
Ne sen vazgeçtin bu inattan ne de ben
Sevgi neydi ,sevgi emekti derler ya
Acaba biz yeteri kadar emek harcamadık mı
Yoksa bir çırpıda yok ettik mi hepsini
Ben hep sensizim sensizliğin şarabını içtim
Ve içtiğim şarabın bütün kadehlerini kırdım
Ama yine de boşalmadı içindeki sensizlik
Şuan dinlediğim bütün türkülere bile düşman oldum biliyor musun
Bağrıma taş bastığımı söyleme diyordu
Ekmek acı geldi su acı geldi biliyor musun
Telefonlar çaldı telefonlara bile bakamıyorum
Sen gittin ya sesini bile duymak istemedim
Yine hayal kırıklığı yaşarım diye
Gökyüzündeki kuşlar gibi ben de başka diyarlara gitmek istedim
Ama hep kırıldı kanatlarım biliyor musun
Yola çıkmak istedim ama kapıdan bile çıkamadım
Şimdi ise son nefesime verecek bir hasta gibiyim
Sonbahardaki ağaçlar gibiyim yaprakları tek tek dökülen
Yüce dağ başlarına konan kar gibiyim
Çölde bir kaktüs gibi tek başıma kalakaldım
Ey yâr
Senin gitmen yıktı beni
Ümitler hayaller boşunaymış hep
Gitmişsiniz gençliğimize
Aslında biz birbirimize inat etmedik biliyor musun
Sevdaya inat ettik
Yazık ettik umutlara yazık ettik hayallere
Belki bir gün çıkar gelirsin diye düşündüm
Ve ben hala bekliyorum
Göçmen kuşlar gibi göçemedim ben
Umudumu kestim ben artık...