DEM

Bir evde akşam çay demleniyorsa,
Bil ki o evde her şey yolundadır.
Yemekler ağız tadıyla yenmiş,
Gün telaşı yavaşça kapının eşiğine bırakılmıştır.

Çocukların ödevleri bitmiştir mesela,
Defter kokusu sükûnete karışmıştır çoktan.
Anneyle baba çökmüştür koltuğa,
Günün hikâyesini paylaşmaya hazırdır.

Çay varsa muhabbet de vardır;
Dumanı yükseldikçe huzur da yükselir.
Bir yudum sıcaklık, bir yudum rahatlık…
Herkesin yüzü gülecek demektir.

Çay yoksa sözler de küser;
Sesler fısıltıya döner.
Çay, neşenin kardeşidir çünkü…
Sen hiç duydun mu?
Yas evinde çay demlendiğini...

Bir evde çay kaynıyorsa,
O yuvada bereket var demektir.
Öyle sallama falan değil,
Hakiki tavşan kanı…
Öyle fincandan değil,
İnce belli bardaktan
İçmektir en güzel yanı.

Kahve gibi değildir mesala,
Kırk yıl beklemezsin hatır için
Hemen ısıtır içini
Her yudumla önemlenir.
Bardağın içinden süzülen kızıllık,
Alev gibi düşer sehpanın üstüne.
Önce buharından hafifçe gözler nemlenir,
Kokusu sarar kalpleri.
Ve en güzel aşklar,
Bir bardak çay ile demlenir.

RAMAZAN SAĞDIÇ