2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
99
Okunma
Gün, ufuk çizgisinde pembeleşirken
Sessizce çekildi gölgeler ardına.
Ufukta altın sarısı bir güneş
Usulca doğdu sabahın koynuna.
Hoyrat rüzgâr yapraklarla fısıldaşır,
Kuşlar döner dallarına sevinçle.
Henüz solmamış muttasıl güller ise
Direnir zamana ince bir sessizlikle.
Sanki gün sayıyor sararan yapraklar:
“Elveda… Elveda… Bu son bahar.”
Heyhat! Daha nice sonbaharlar var;
Kim bilir kim, nerede, ne zaman yaşar?
Belki ben olmam; bensiz geçer mevsimler…
Belki de gönlümde yeniden çiçeklenir
Hiç sonbaharı olmayan baharlar…
5.0
100% (6)
Cevap Yaz