⚰️ MEZARLIKLAR ŞAİRİ
Unutulan Tenhalık
Burada saatler, kum yerine sessizlik taşır,
Her mezar taşı, bitmiş bir cümlenin öznesidir.
Ne acı, ne coşku; sadece donuk, gri bir sükûnet.
Ölüm, bilinen tüm telaşların en sade cevabıdır.

Ben Mezarlıklar Şairi’yim, bu tenhalığın tek sakini,
Toprağın altındaki sırları değil, üstündeki yosunu dinlerim.
Güneş bile bu duvarlardan süzülürken yorgun,
Unutulan her isme düşen çiğ tanesidir şiirim.

Oysa o kadar yakındır ki hayatın gürültüsü;
Bir korna sesi, bir çocuk çığlığı, hep dışarıdan.
İçeride ise sadece geçmişin soluk fısıltıları.
Gelenler ağlar, gidenler susar; tek değişmeyen kuraldır.

En derin keder, büyük aşkların bittiği yer değildir;
En derin keder, arkada kalan hiç kimsenin olmamasıdır.
Ne bir çiçek ne bir isim, sadece boş, adsız bir yükselti.
İnsan, yaşamla değil, unutulmakla sınanır sonunda.

Ve ben, bu taşların soğuk gölgesinde beklerim;
Bir zamanlar hızlı atan kalplerin yavaşça toza dönmesini.
Şimdi her nefesim, ödenmiş bir bedelin fazlalığıdır.
Mezarlıklar Şairi bunu bilir: Huzur, sadece vazgeçenindir.

Şairin Mahlası: Mezarlıklar Şairi Şair: Doğuş Kılınç