Anladım ki sen beni anlamayacaksın.
Anladım ki sana olan sevdamı ,sevgimi, hasretimi bilmeyeceksin .
Sen aşktan anlar mısın ?
Yoksa sen benim aşkımı iki paralık dünyaya mı sattın .
Şimdi görüyorum da yüzün gülüyor yâr .
Ama ben yine aynı başım önde ,gururum yerde,aklım sende.
Benim ki sadece sevda .
Ben senin bedenini değil ,kalbini istedim ve kalbin hala bende.
Şimdi sen başka yerlerdesin,başka ellerdesin, başka kollardasın.
Tutamadım seni elimde.
Şimdi ben sensiz ağlıyorum aheste aheste ,
Sense girmişsin bir altın kafese.
Şimdi mutlu musun bilmiyorum ama?
Ben burda mutsuzum yâr .
Şimdi yine çaresizce ellerim boynumda, gözlerim gökyüzünde.
Elimde kağıt ,bir elimde kalem şiir yazıyorum.
Unutma benim kadar seveni hiçbir zaman bulamayacaksın.
Aşktan anlamayan sensin ,senin için yanan ben,
Ama ben beddua etmiyorum sana.
Yani iki elim yakanda demiyorum .
Ne kadar da yalanmış gözlerinin masum masum bakışı .
Ne kadar da yalanmış o dillerinden çıkan sözler .
Sen değil miydin bensiz olamayacağını söyleyen.
Sen değil miydin kalbimin köşesine oturan.
Ama gel gör ki şimdi önümüze koca bir duvar ödün
Şimdi mutlu musun beni yaktığından.
Yaktığın ateşlerden.
Ama şunu bil ki gözlerim seni arıyor .
Biliyorum bir gün duyacaksın kalbimdeki sesini,
Duyar mısın bir gün kalbimin sende ki yerini?
Bilmiyorum giden mı kalan mı üzülür ?
Yada çok seven mi? Bilmiyorum .
Ah etmiyorum ama ,kalbin sende kalsın artık .
O zaman ne diyelim.
Gidenin de kalanın da canı sağolsun .
Hayat güler mi birdaha ama .
Ağlayan gözlerim yokluğunu arıyor .
Seversin özlersin ama ,bazen diyemezsin.
Kalan üzülen,giden üzendir...

04.02.2025
Ferhangi siir