Hayatla olan ilişkim sığ bir derede boğuluyor gibiyim
Benimde vardı sırtımı dağ yapıp sığınan Göğsümü siper yaptığım insanlar
Ama ne oldum değil ne olacağım demek gerekiyor
Merhametimin oyuncağı olunca bunu da öğrendim

Hayatta düşerken sana ilk çelme takanlar Elinden tutup kaldırdıkların oluyor
Acıyla bunu öğrendik
Keşkeleri dilime yasakladım
Kimsenin merhametine sığınmadan
Kimsenin limanında demir atmadan yaşadım
Her insanın ikinci bir şansı hak ettiğine inandım
Bilemezdim ki sırtıma ilk hançeri onlar vuracak
Açık olan yaraları onlar kanatacak
Bu kadar canımın yanması
Bu kadar susmam da bu yüzden

Susmasam duyacaklar mı sesimi
Az mı haykırdım nefes nefese
Sesim kısılana kadar yine duymadılar
Bende vazgeçtim artık sadece susuyorum
Gözyaşlarımı içime akıtarak sustum

Yaralarımdan akan kanları içime akııtıp sustum
Adaletin kötü yola düştüğü
İyilikten maraz doğduğu bir dünyada
Hayatımın figüranı oldum
Dünü arar yarını sorgular ama
Yine kendimle benim savaşım
Sadece içimde ki iyi adam
Kötü adama yenilmesin
Bundan korkuyorum

Artık siğarayı 3 pakete çıkardım
Geceleri uyku ile aramı açtım
Günler daha kısa geceler yıllar kadar uzun
Acılar neden hep gece başlar
Sözün gümüş sukutun altın olduğu bir dünyada herkes konuştu ben SUSTUM