Hayatla olan ilişkimi düşünüyorum da sığ bir nehirde boğuluyor gibiyim,
Benimde vardı sırtımı dağ yapıp sığınanlar göğsümü siper yaptığım zamanlar
Ama ne oldum değil de ne olacağım demek gerekiyor bunu öğrendik
Merhametimin oyuncağı olunca da

Hayatta düşerken sana ilk çelmeyi takanlar hep elinden tutup ayağa kaldırdıkların olurmuş
Acıyla bunuda tecrübe ettik
Oysa keşkeleri dilime yasaklamıştım Kimsenin merhametine sığınmadan kimsenin limanında demir atmadan yaşamış

Her insanın ikinci bir şansı hak ettiğine inanmıştım
Bilemezdim ki sırtıma ilk hançeri onlar vuracak
Açık olan kapıları onlar kapatacak
Bundandır benim canımın yanması bu kadar susmam da bundandır.

Sahi susmasam ne olacak duyacaklar mı sesimi az mı haykırdım nefesim kesilene
Sesim kısılana kadar yine duyuramadım
Bende vazgeçtim artık sadece susuyorum
Gözyaşlarımı içime akıtarak sustum

Yaralarımdan akan kanları içime akıtarak sustum
Adaletin kötü yola düştüğü iyilikten maraz doğduğu bir dünyada figüran olmuşuz
Dünü arar yarını sorgular ama yine kendi başına kendinle savaşırsın
Sadece içimde ki iyi adam kötüye yenilmesin bundan korkarım
Artık siğarayı 3 pakete çıkardım

Geceleri uyku ile aramı açtım günler daha kısa geceler yıllar kadar uzun
Acılar neden hep gece başlar
Üç denizde kulaç atıp su yutmadımda sığ bir suda boğuldum
Sözün gümüş sukutun altın olduğu bir dünyada kendimi bilerek SUSTUM