Sen gideli ağlıyorum.
Silinmez benim gözyaşlarım,dinmez.
Bu hasret bitmez,bu dertler bitmez biliyorum.
Şimdi yitik, perişan, derbeder bir haldeyim.
Bu dertlerin sonu gelir mi bilmiyorum.
Yıllarımı verdim, aylarımı verdim, saatlerimi verdim sana.
Şimdi dönüp geriye bakıyorum da değer miydi?
Yine de pişman değilim.
Sadece içimde küçük bir acı var.
Gözlerimde buğu,
Saklayamıyorum bu sevdayı.
Saklayamadım kimseden.
Şimdi soruyorum kendi kendime.
Boşuna mıydı bu sevgi, boşuna mı sevdim, boşuna mı bekledim, boşuna mı özledim.
Herkes gibi akışına mı bırakmalı her şeyi bilmiyorum.
Sadece susuyorum.
Hayaller kurmuyorum.
Sadece bekliyorum.
Bazen vazgeçmek istiyorum ama kabullenemiyorum.
Yolcusu olmayan tren gib bomboşum.
Sensiz çayların bile tadı yok.
İçimde kendi kendine savaşıyorum.
Kendimle mücadele ediyorum yoruldum,
Senin yokluğun yetmezmiş gibi.
Çevremdeki insanlar bile anlamıyor beni.
Şimdi ellerimi bağladım, yüreğimi dağladım.
Seni düşünüp düşünüp ağladım.
Sevmekten korkulur mu? Korkulmaz elbet.
Ama hayallerin yıkılırsa, hayallerin altında kaldıysan susarsın.
Heveslerin yıkılır, tüm düşüncelerini yutarsın.
İçindeki deli taylar ölür.
İşte boynunu büküp kaderine razı olursun.
Şimdi hayata, insanlara gülümsüyorum.
Herkes benim mutlu zannediyor.
Etrafındaki bütün insanlar gibi,
Sen gibi gülüşlerim yalan, yapmacık.
Bugün gülüşün arkasına saklanan gizlenen o hüznü bir bilseniz.
Saçımdaki aklara bir bakın.
Önüme konan yasaklara bir bakın.
Bana kurulan tuzaklara bakın.
Etrafıma çizilen sınırlara bakın.
Çıkamıyorum sınırlarımdan dışarıya.
Siz beni mutlu zannediyorsunuz değil mi?
Çekildim köşeme öylece boynumu büktüm.
Mutluluk mu? Ben mutluluğu unutalı çok oldu.
Gittiğin gün hatırlıyor musun? İşte o gün.
Artık boynumu büktüm.
Yol verdim, herkese her şeye yol verdim.
Artık suskunluğumla, bitmişliğimle, aymazlığımla yaşamasını öğrendim.
Dünyadaki her şey sizin olsun.
Para pul mal mülk.
Ben kendi kendime iyiyim.
Boynu bükük, melül, mahsun,bi çare.
İyiyim ben.
Rüzgarın kaya’dan savurduğu toz gibiyim.
Buzluktan suyun içine atılan buz gibiyim.
Yemek piştikten sonra yemeği atılan tuz gibiyim.
Yok Yok iyiyim ben iyiyim...


09.09.2025
Ferhangi siir