0
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
72
Okunma
Son bahar bitiyor ! Son kuru yaprak ceviz ağacından düştü
Yaşlı kadın ayağıyla ezip çatırdattığında... O an alıp verdiğin nefes kadar
Ve dökülen saçların kadar canlı hatıranda... Peki o zaman söyle bakalım!
Ne için bu kadar yabancısın o yaprağın çıkardığı sese ?
Sen değilmiydin ceviz ağacının en tepesinde ki kar tanelerine bakan ?
Peki ya ! fırtınalı o Sinop gününde yaprakların uğultusuna tebessüm eden ?
O da mı sen değilsin ? Eğer bütün bunlar gerçek değilse artık ne olabilir ?
Hiç birşey sende ki var oluşun solması kadar hazin değil ki !
Var oluş soluyor, soluk yeşil, cansız mavi, uzakta ki ay
Uzak kalmış olan o gerçeklik, artık sende varlığını hissettirmiyorlar
